Rak pręgowaty
Orconectes limosus
Do Europy sprowadzony został z Pensylwanii (USA) w 1890 roku (Barnówko koło Myśliborza), znany jest również jako rak pręgowany lub amerykański.
Osobniki tego gatunku osiągają średnio długość 8 cm. Kleszcze mają małe, gładkie z charakterystycznymi niewielkimi hakami na końcach. Kolor pancerza jest ciemno brązowy z charakterystycznymi czerwonymi pręgami na odwłoku. Przy bruździe karkowej jest szereg kolców.
Rak pręgowaty bytuje w rzekach, jeziorach i strumykach, a nawet w silnie zamulonych zbiornikach i kanałach. Gatunek ten toleruje wody silnie zeutrofizowane i zanieczyszczone. Z reguły unika wód o wartkim nurcie, wysoko zmineralizowanych.
Pomimo szerokiego zasięgu oraz znacznego zgęszczenia, gatunek ten nie jest przedmiotem hodowli. Jego niska wartość handlowa wynika z niewielkich rozmiarów ciała. Osobniki tego gatunku należą do krótkowiecznych, maksymalnie żyją 4 lata i osiągają długość 6,1 cm. Żerują całą dobę.
Płciowo rak pręgowaty dojrzewa w drugim roku życia (1+), przy długości ciała 2,5–3,5 centymetrów, średnia płodność waha się w granicach 57–440 szt. jaj. Okres parzenia się przypada na przełomie września – października. Jaja składane są sześć miesięcy później. Ich inkubacja trwa od marca do maja. Młode osobniki tuż po wylęgu pozostają przy samicy do czasu przejścia kilku wylinek i na przełomie maja – czerwca usamodzielniają się całkowicie. Rak pręgowaty stanowi zagrożenie dla naszych gatunków rodzimych, gdyż podobnie jak rak sygnałowy, jest on nosicielem dżumy raczej, pochodzenia grzybiczego (Aphanomyces astaci) na którą sam jest odporny.