Rak szlachetny

Astacus astacus

Popularnie zwany rzecznym lub szerokoszczypcowym, jest zwierzęciem żerującym w okresie nocnym.

Bytuje on w wodach o niezamulonym, czystym dnie marglowym, piaskowym lub kamienistym. Występowanie jego jest ściśle uzależnione od charakteru dna. Najczęściej przebywa on w wodach płynących, występuje również w stawach i żwirowniach w pierwszej klasie czystości wody zawierającej znaczne ilości wapnia. Gatunek ten jest wrażliwy na zmieniające się warunki środowiska (temperatura, zawartość tlenu) oraz wszelkie zanieczyszczenia środowiska. Optymalna temperatura bytowania dla raków szlachetnych wynosi od 10–12°C i nie powinna przekraczać 21°C. Rak szlachetny żyje stosunkowo długo – do około 20 lat. więcej

Rak błotny

Astacus leptodactylus

Rak błotny znany jest również jako stawowy, długoszczypcowy, krawiec.

Bytuje on w pobliżu zatopionych pni, kamieni, w wodach stojących. W zbiornikach spotykany jest do głębokości 5 m. Raki te nie budują kryjówek, gdyż pozostają aktywne również w ciągu dnia. W porównaniu do raka szlachetnego rak błotny jest mniej wrażliwy na zanieczyszczenia środowiska. Osobniki tego gatunku spotykane są również w wodach słonawych, zakres tolerancji na zasolenie sięga do kilkunastu promili (4–14 ppt), znosi również krótkotrwały spadek zawartości tlenu (do 2 mg/l). Ponadto, może wytrzymywać wzrost temperatury do 32°C.

Główną cech morfologiczną pozwalającą odróżnić go od innych gatunków raków są długie, wąskie, więcej

Rak pręgowaty

Orconectes limosus

Do Europy sprowadzony został z Pensylwanii (USA) w 1890 roku (Barnówko koło Myśliborza), znany jest również jako rak pręgowany lub amerykański.

Osobniki tego gatunku osiągają średnio długość 8 cm. Kleszcze mają małe, gładkie z charakterystycznymi niewielkimi hakami na końcach. Kolor pancerza jest ciemno brązowy z charakterystycznymi czerwonymi pręgami na odwłoku. Przy bruździe karkowej jest szereg kolców.

Rak pręgowaty bytuje w rzekach, jeziorach i strumykach, a nawet w silnie zamulonych zbiornikach i kanałach. Gatunek ten toleruje wody silnie zeutrofizowane i zanieczyszczone. Z reguły unika wód o wartkim nurcie, wysoko zmineralizowanych. więcej

Rak sygnałowy

Pacifastacus leniusculus

Do Polski w celach hodowlanych sprowadzany był trzykrotnie w ilości 40 tys. sztuk, którymi obsadzono zbiorniki wodne, cieki, stawy i baseny podchowowe.

Wsiedlenie miało na celu zastąpienie naszej populacji raków przetrzebionych dżumą raczą. Czynnikami decydującymi o jego introdukcji była przede wszystkim odporność na dżumę raczą, a ponadto szybsze osiąganie dojrzałości płciowej, większa płodność, większa o 25% masa przy tej samej długości ciała w stosunku do gatunku raka szlachetnego.

Samice raka sygnałowego dojrzewają w 3 roku życia, zaś samce w 2 roku życia. Płodność waha się w granicach od 110–do 201 jaj. Okres parzenia się przypada na październik – listopad, zaś wylęg ma miejsce od końca marca do końca lipca. więcej